به نقل از «تسنیم»

جزئیات درگیری و کشته شدن چند نفر در شمال استان بابل عراق

تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۰۳۴۹۶۸

ستاد عملیات استان بابل عراق به جزئیات درگیری و کشته شدن چند نفر در شمال این استان اشاره کرد. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از الفرات نیوز، در پی انتشار اخباری درباره حادثه درگیری و کشته شدن چند نفر در شمال استان بابل عراق، ستاد عملیات استان بابل عراق جزئیات حادثه را اعلام کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر اساس بیانیه رسمی این ستاد، در ساعت 15 پنج شنبه (30 دسامبر) نیروهای اطلاعات وزارت کشور برای دستگیری دو متهم در جنایات تروریستی به منطقه «جبله» اعزام شدند و وقتی به نزدیکی منزل او رسیدند صاحبخانه به سمت این نیروها تیراندازی کرد.

در پی این حادثه، نیروهای ضد تروریسم به منطقه اعزام شدند و پس از درگیری‌هایی و زخمی شدن دو نیروی امنیتی، توانستند وارد خانه وی شوند.

این بیانیه افزوده که بعد از ورود نیروهای امنیتی به منزل این فرد مشخص شد که وی همه اعضای خانواده و بستگانش را که تعدادشان به 20 تن می‌رسد و در میانشان زنان و کودکان دیده می‌شوند به قتل رسانده است و خودش را هم کشته است.

واحد اطلاع‌رسانی امنیتی عراق نیز با انتشار باینیه‌ای تأکید کرده که پس از تحقیقات لازم، جزئیات بیشتری درباره حادثه و انگیزه‌های جنایت اعلام خواهد شد.

وزیر کشور عراق دستور پیگیری و تحقیق فوری درباره این حادثه را داده است.

فرمانده نیروی زمینی عراق: هماهنگی عالی میان حشد شعبی و ارتش عراق وجود دارد

فرمانده نیروی زمینی عراق در یک مصاحبه درباره وضعیت نیروهای عراق پس از خروج نیروهای رزمی خارجی و موارد همکاری آنها با نیروهای عراقی و چالش‌های امنیتی پیش روی عراق توضیح داد.

سرلشکر «قاسم المحمدی»، فرمانده نیروی زمینی ارتش عراق، در مصاحبه با پایگاه «العربی الجدید»،  به مناسبت خروج نیروهای رزمی خارجی از عراق، تأکید کرد که تروریست‌های داعش امکان جنگیدن در قالب گروهی را از دست داده‌اند و تحرکاتشان در مناطق صحرایی و به دور از چشم نیروهای امنیتی و ساکنان محلی است.

او گفت که تروریست به دو دسته تقسیم شده‌اند، برخی که به صورت چوپان در مناطق تردد دارند و از مناطق اطراف سوخت و غذا تهیه می‌کنند و دسته دیگر در مناطق کوهستانی حمرین حضور دارند.

به گفته المحمداوی نیروهای داعش در طول روز هیچ فعالیتی ندارند و 98 درصد حملاتشان به صورت تیراندازی مستقیم از راه دور است و تحرکاتشان در گروه‌های کوچک حداکثر 4-5 نفری است و دیگر تهدید امنیتی برای کشور نیستند و فقط مشکل‌سازند.

فرمانده نیروی زمینی ارتش عراق افزود که برای همین اصلی‌ترین وسیله برای شناسایی آنها هواپیماهای تجسسی است و حملات هوایی است.

او گفت که بیشترین محل حضور این تروریست‌ها در مرزهای استان‌های دیالی و اربیل است و به صورت کم‌خطرتری در استان‌های انبار و غرب نینوا و غرب سامرا حضور دارند.

این افسر بزرگ‌ترین تشکیلات نظامی عراق گفت که بیشترین چالش امنیتی عراق مرزهای این کشور با سوریه است به‌خصوص که هزاران تروریست در اردوگاه‌ الهول و زندان نیروهای «قسد» در خاک سوریه هستند و هر لحظه ممکن است آنها با خروج از زندان به سمت عراق راه بیفتند.

المحمدی تأکید کرد که هیچ عملیات رزمی زمینی توسط نیروهای ائتلاف در عراق انجام نمی‌شود و همه نیروهای میدانی فقط و فقط عراقی هستند و نقش نیروهای امریکایی در انجام پروازهای تجسسی و گاهی انجام عملیات هوایی است هرچند اکثر حملات با جنگنده‌های F-16 عراقی انجام می‌شود.

او افزود که همکاری امنیتی بسیار خوبی با امریکا وجود دارد اما اجرای همه عملیات کاملا توسط عراقی‌ها انجام می‌شود.

وی گفت که نیروهای ائتلاف بین‌المللی هنوز نیازهای مهمی را برای نیروهای عراقی برآورده می‌کنند که شامل کمک در اجرای عملیات هوایی است به خصوص که امریکایی‌ها میدان‌های تحرک تروریست‌ها در سوریه و عراق را همزمان زیر نظر دارند.

او افزود که در عرصه تجهیز نیروهای عراقی نیز ائتلاف نقش بسیار مهمی دارد و عراق همچنان نیازمند کمک‌های لجستیک آنهاست.

فرمانده نیروی زمینی عراق هماهنگی نیروهای عراقی با نیروهای پیشمرگه را بسیار خوب دانست و گفت که هماهنگی و تبادل اطلاعات دقیقی میان دو طرف وجود دارد.

وی درباره پرونده شهر «سنجار» نیز گفت که آنچه درباره عدم سلطه نیروهای عراقی بر سنجار مطرح می‌شود کاملا کذب است و نیروهای عراقی اشراف کامل بر شهر دارند و پرچم عراق است که در شهر برافراشته است.

سخنگوی الکاظمی: در حال حاضر نیروی رزمی خارجی در عراق وجود ندارد

او درباره تجهیزات نیروهای عراقی گفت که ارتش عراق نیازمند متنوع کردن تسلیحات خود است و هم‌اکنون بهترین تانک‌های امریکایی و روسیه‌ای را دارند و قراردادی برای خرید توپ‌های پیشرفته فرانسوی بسته شده است و تلاش‌های جدی برای احیای صنایع نظامی عراق وجود دارد.

المحمدی درباره هماهنگی با نیروهای حشد شعبی نیز گفت که این نیروها در بخش‌های بزرگی از استان‌های صلاح‌الدین و نینوا و دیالی و مرزهای عراق حضور دارند و هماهنگی بسیار خوبی میان آنها و نیروهای ارتش عراق در عملیات علیه دشمن وجود دارد.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: اخبار عراق اخبار عراق فرمانده نیروی زمینی استان بابل عراق نیروهای عراقی نیروهای عراق ارتش عراق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۳۴۹۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مرور یک تجاوز شیمیایی

واکنش عراق در حلبچه بیش از آن‌که به قوای زمینی این کشور متکی باشد، به نیروی هوایی اتکا داشت. عراق با اطمینان از حمایت‌های جهانی، روش دیگری را برای مقابله با ایران برگزید. بمباران وسیع شیمیایی مردم عراق در حلبچه، کشتاری دهشتناک که در نهایت شگفتی، در روزهای نخست پس از حادثه هیچ‌گونه حس هم دردی و عواطف انسانی و تبلیغاتی جهان را برنینگیخت!

به گزارش ایسنا،‌ استراتژی تعقیب متجاوز در جبهه شمالی بر این اساس طراحی‌شده بود که با پیشروی در شمال سلیمانیه، در منطقه عمومی ماووت، هدف‌های پیش‌بینی‌شده تحقق یابد، لیکن بروز مشکلاتی در آن منطقه که عمدتاً ناشی از موانع طبیعی بود، طراحان نظامی را به این نتیجه رساند که محور حلبچه را جایگزین محور ماووت کنند.

با توجه به این نکته که تصرف حلبچه خود هدف مستقلی بود، ضمن اینکه گامی به‌سوی مرکز استان نیز محسوب می‌شد؛ بر این اساس، عملیات حلبچه (والفجر ۱۰) با طراحی و فرماندهی سپاه پاسداران، در سه محور و در چهار مرحله (از تاریخ ۱۳۶۶/۱۲/۲۳) اجرا شد.

ابتدا با تلاش طاقت‌فرسای مهندسی، ارتفاعات سخت گذر، مناسب عبور شد، سپس عملیات آغاز گردید. در این عملیات رزمندگان موفق شدند با استفاده از غفلت دشمن، ارتفاعات مرزی را پست سر گذرانند و شهرهای بیاره، طویله، دوجیله، خرمال و حلبچه را تصرف کنند.

به‌این‌ترتیب مقدمات تصرف سد دربندیخان و نیز انسداد جاده مهم سلیمانیه فراهم آمد. پیش‌بینی می‌شد که تصرف این منطقه وسیع، نیروهای احتیاط دور ارتش عراق را از جنوب راهی شمال کند و در این زمین، همچون زمین شلمچه و فاو، آسیب فراوانی به ارتش عراق وارد آید؛ لیکن سرفرماندهی ارتش عراق حاضر نشد برای بازپس‌گیری منطقه حلبچه، یگان‌هایی را که در جنوب آماده نگه‌داشته بود، وارد عملیات کند بلکه برای مقابله با رزمندگان، به سلاح‌های کشتارجمعی متوسل شد و صرفاً یگان‌ها و نیروهای منطقه‌ای خود را وارد نبرد کرد که آن‌ها نیز کاری از پیش نبردند.

به‌عبارت‌دیگر، واکنش عراق در حلبچه بیش از آن‌که به قوای زمینی این کشور متکی باشد، به نیروی هوایی اتکا داشت. عراق با اطمینان از حمایت‌های جهانی، روش دیگری را برای مقابله با ایران برگزید. بمباران وسیع شیمیایی مردم عراق در حلبچه، کشتاری دهشتناک که در نهایت شگفتی، در روزهای نخست پس از حادثه هیچ‌گونه حس هم دردی و عواطف انسانی و تبلیغاتی جهان را برنینگیخت!

در نیم روز ۱۳۶۶/۱۲/۲۶درحالی‌که انبوه مردم حلبچه خانه و کاشانه خود را به‌قصد ایران ترک می‌کردند، به دستور حکومت عراق، نیروی هوایی این کشور، مردم منطقه و خصوصاً روستای انب را هدف بمباران شیمیایی قرار داد که براثر آن حدود ۵۰۰۰ نفر کرد عراقی به شهادت رسیدند.

اسدالله احمدی؛ راوی نیروی زمینی سپاه که حدود یک ساعت پس از شروع بمباران‌ها به این منطقه آمده بود، مشاهدات خود را این‌گونه نوشته است:

«به‌اتفاق برادر علیرضا ایزدی؛ راوی قرارگاه فتح جهت مشاهده نتیجه بمباران، به منطقه مذکور رفتیم. شهر و جاده‌های منتهی به آن بمباران‌شده و محل اصابت بمب‌ها به قطر ۷، ۸ متر و به عمق حدود ۲ متر، حفره‌هایی ایجاد کرده بود.

مقدار زیادی البسه و لحاف و تشک و وسایل زندگی روی جاده ریخته بود. در نزدیکی یک خودرو نظامی عراقی که در حال سوختن بود، به جنازه ۴ نفر که ۲ نفرشان زن بودند و یک نفرشان پسر جوان حدود ۱۴، ۱۵ ساله و یک دختربچه ۶، ۷ ساله برخوردیم.

در سال ۱۹۸۸ م (۱۳۶۷ ش) آمریکایی‌ها چشمان خود را بر روی حلبچه بستند زیرا صدام دشمن ایران بود. ولی او الآن دشمن خودشان است و آن‌ها شهر من (حلبچه) را بهانه قرار داده‌اند. احساس تلخ، گزنده و ناخوشایندی به ما دست داده است.

یکی از جنازه‌ها متعلق به دختری بود که از سینه به بالای بدنش وجود نداشت. جنازه دیگر مربوط به یک زن، یک پسرک جوان و یک کودک بود که در حاشیه جاده افتاده بودند.

در این حال صدایی حواس بنده را متوجه جنازه نزدیک مان کرد. با دقت، ولی با شک و تردید خم‌شده و بار دیگر منتظر شنیدن صدایی شدم. بار دیگر صدایی ضعیف به گوشم رسید. متوجه شدم کودک زنده است. درصدد برآمدیم تا به‌گونه‌ای به او کمک کنیم. کودک به پهلو افتاده بود.

از موهای خرمایی و بلندش معلوم بود که دختر است، صورتش خون‌آلود و ترکشی به بینی‌اش اصابت و کاملاً نوک بینی‌اش را سوراخ کرده بود. قسمتی از موهای سر و آسفالت زیر سر دخترک خونی بود. کمی دقت کردم دیدم نفس می‌کشد و یک ترکش نسبتاً بزرگ نیز به ساق پای راستش اصابت کرده بود.

از فاصله ۱۰۰ متری متوجه شدیم که یک خودرو به ما نزدیک می‌شود. این خودرو ازجمله امکانات از صدها خودروی به‌جامانده نیروهای عراقی بود که توسط یکی از برادران لشکر ۸ نجف به سمت ما آورده می‌شد تا احیاناً به عقب منتقل شود.

با علامت دست ما ایستاد. اتفاقاً آمبولانس بود. به راننده گفتیم احتمالاً بیمارستان شهر حلبچه فعال است. وی پذیرفت تا کودک را به حلبچه برساند. برادر ایزدی یک تشک ابری پیداکرده و به کف ماشین انداخت، سپس دخترک را در کف آمبولانس گذاشتیم، در این حال دخترک چشمش را باز کرد و دچار تهوع شد.

برادر ایزدی با پارچه‌ای صورت او را پاک کرد. دخترک درحالی‌که دو دستش را به حالت سپر مقابل سینه و صورت خود گرفته بود؛ با وحشت نگاهی کرد و کلمه‌ای به زبان جاری کرد. با دست به حالت نوازش به وی اشاره کردیم که ناراحت نباشد و نترسد و با زبان نیز همین کلمات را تکرار کردیم.

مقداری زیر سر دخترک را درست کردیم و برادری که ماشین را آورده بود، پشت فرمان نشست و ماشین را به حرکت درآورد. بنده و برادر ایزدی به‌اتفاق درحالی‌که متأثر بودیم، از کنار جاده از داخل زراعتی که احتمالاً زراعت جو بود به‌طرف تپه میرآوه که قرارگاه تاکتیکی نیروی زمینی و لشکر ۸ بود، حرکت کردیم.

دوگانگی در سیاست خارجی آمریکا

در بهار سال ۲۰۰۲ میلادی (۱۳۸۱ هجری شمسی)، درحالی‌که واشنگتن برای جنگ با عراق آماده می‌شد، جورج دبیلو بوش؛ رئیس‌جمهور وقت آمریکا، آشکارا از عبارت: کسی که مردم خود را بمباران شیمیایی کرده برای صدام استفاده می‌کند و در واقع به‌طور مستقیم به رویداد حلبچه اشاره می‌کند.

چند ماه بعد نیز یکی از بازماندگان بمباران شیمیایی حلبچه در گفت‌وگو با روزنامه‌نگاران درباره سیاست آمریکا گفت:

در سال ۱۹۸۸ م (۱۳۶۷ ش) آمریکایی‌ها چشمان خود را بر روی حلبچه بستند زیرا صدام دشمن ایران بود. ولی او الآن دشمن خودشان است و آن‌ها شهر من (حلبچه) را بهانه قرار داده‌اند. احساس تلخ، گزنده و ناخوشایندی به ما دست داده است.

سخنان این شهروند عراقی، دیدگاه درستی بود که در آن زمان ارزش تعمق و بررسی داشت. در اوت ۲۰۰۲ م (مرداد ۱۳۸۱) نیز نیویورک‌تایمز در یکی از عنوان‌های خبری‌اش نوشت: افسران آمریکایی می‌گویند به‌رغم استفاده عراق از گاز شیمیایی، آمریکا همچنان در جنگ به این کشور کمک می‌کرد.

این مقاله همچنین با افشای یکی از برنامه‌های مخفی آمریکا نوشت: آمریکا در حالی در طرح‌ریزی‌های حساس به عراق کمک می‌کرد که نهادهای اطلاعاتی آمریکا می‌دانستند فرماندهان عراقی در جریان نبردهای سرنوشت‌ساز جنگ ایران و عراق از جنگ‌افزارهای شیمیایی استفاده خواهند کرد.

پاتریک تایلر؛ رئیس دفتر روزنامه تایمز در واشنگتن در این مقاله به گفته‌های سرهنگ والتر پاتریک لانگ (از افسران ارشد سابق اطلاعات نظامی از آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا) استناد می‌کند که بدون افشای جزئیات مسائل دارای طبقه‌بندی و در توجیه این اقدام گفته است:

جامعه اطلاعاتی آمریکا برای آنکه مطمئن شود عراق در جنگ شکست نخواهد خورد به‌جز کمک به این کشور چاره دیگری نداشت.

منابع:

۱-جمعی از نویسندگان، اطلس جنگ ایران و عراق، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران، چاپ چهارم ۱۳۹۹، ص ۹۹

۲-ایزدی، یدالله، روزشمار جنگ ایران و عراق: عملیات والفجر ۱۰ (کتاب پنجاه و چهارم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۳۹۲، صص ۱۹۵، ۱۹۶

۳-هیتلرمن، یوست ار، رابطه زهرآگین؛ آمریکا و عراق و بمباران شیمیایی حلبچه، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس: نشر مرزوبوم، تهران ۱۳۹۲، صص ۳۸۸، ۳۸۹

انتهای پیام